Met al die Kersbome wat tydig en ontydig in my gesigsveld opduik, het ek onthou hoe die begaafde woordmens Audrey Blignault ‘n keer oor plesierbome geskryf het. As ek dit reg het, sou sy graag vir elk van haar nabymense ‘n boom wou gee wat iets dra waarvoor hulle ‘n passie het.
Een boom se takke sou vol sigare hang. Hoekom dít in my kop vasgesteek het, weet ek nie. Dalk het dit vir ‘n laerskoollesertjie uit ‘n rookvrye huis na ‘n gevaarlik avontuurlustige keuse geklink.
Die plesierboom-idee fassineer my steeds. Watter boom sou jý kies?
Ek hink op ‘n paar gedagtes. Wat van ‘n boom vol drukkies en hart-tot-hartgesprekke? Een wat kreun onder reiservarings? Dalk ‘n boom waar die woorde ingeryg sit in die presiese volgorde waarin ek hulle gaan nodig kry wanneer ek met skryfwerk my brood verdien? Of ‘n boom vol lieflike musiek?
Dit val my op dat die dinge wat ek begeer eintlik vryelik beskikbaar is. Ek moet dalk geduldig daarvoor kan wag, of ‘n ruk daarvoor werk, maar dis daar! Is dit nie ‘n teken van groot geluk nie?
Ons leef in die rykste werklikheid. Woorde, liedjies, verhale, visuele beelde, nuwe ervarings … die tegnologie stel soveel binne ons bereik.
En dan is daar mense. Veelkantig, onpeilbaar, onuitputlik interessant. (In die Kerstyd kies ‘n mens mos oorwegend positiewe beskrywings.) Mense met arms wat kan vashou, en monde wat kan lag.
Nee wat, ek het klaar ‘n hele boord vol plesierbome. Nou moet ek net besluit hoe gevaarlik avontuurlustig ek wil raak …
Lees Meer
