Margaret Gardiner gesels eksklusief met Julia Roberts oor 'ingewikkelde rol' in sielkundige drama

Deur Margaret Gardiner.

Dit is 25 jaar sedert Pretty Woman van Julia Roberts ’n huishoudelike naam gemaak het. Sy kon tevrede gewees het om, wel, net ’n mooi vrou te wees, maar in plaas daarvan het sy ’n oeuvre geskep wat gemaak het dat die bedryf haar ernstig opgeneem het. Dit sluit ’n Oscar in, wat sy in 2001 vir haar rol as Erin Brockovitch gewen het. Sy het ook geëis dat sy dieselfde betaling as mans moet kry, wat haar in ’n stadium die hoogsbetaalde aktrise ter wêreld gemaak het.

Julia Roberts op die rooitapyt vir die LA-première van After The Hunt (Foto: Amy Sussman/Getty Images)

Sy is terug in die kollig met ’n ingewikkelde rol in regisseur Luca Guadagnino se After The Hunt. Julia vertolk ’n filosofieprofessor (Alma Olsson) wat ’n geselligheid by haar huis aanbied. Maggie, ’n swart LGBTQ+-student (Ayo Edebiri), vertrek saam met ’n manlike professor (Andrew Garfield) en beweer later seksuele wangedrag. Sy het egter met haar tesis plagiaat gepleeg en hy was op die punt om die wangedrag te onthul. Het die seksuele ontmoeting werklik plaasgevind of was die bewering ’n klug om die student se reputasie te beskerm?

Maggie klop aan by Alma vir hulp – vrou tot vrou – maar Alma reageer nie werklik nie, want sy het haar eie probleme. Sy veg teen ’n manlik gedomineerde omgewing, het ’n verhouding met die beskuldigde professor en sy koester ’n donker geheim van haar eie. Waarheid en leuens fladder deur die fliek sodat die kyker se meegevoel kort-kort van die een karakter na die ander verskuif. Soos die lewe, is daar nie een ware waarheid nie. Kykers sal die gevolgtrekkings moet ondersoek wat hulle op grond van hul eie vooroordele en lewenservaring maak. Die rolprent kyk hoe geslag, politiek, ras en klas inmekaarsteek. Dit beweeg verby swart-en-wit absolute en gaan meer oor die grys gebiede wat tussen persepsie en werklikheid, projeksie en individuele waarhede bestaan.

: Ek op die rooitapyt vir ‘After the Hunt’

Toe ek Julia by die bekendstelling van die fliek in Los Angeles ontmoet het, het sy erken dat die ding wat haar daartoe aangetrek het, was dat dit debat sou ontlok. “Ons luister nie na mekaar nie. Dit sal mense toelaat om gesprekke te voer. Ek is mal daaroor om te praat. Ek is mal daaroor om te kommunikeer,” het sy bygevoeg toe ek haar die volgende dag vir ’n eksklusiewe onderhoud ontmoet het. “Ek is mal daaroor om in daardie gesprekke tydens aandete te wees. Ek is mal daaroor dat die fliek dit regkry om dit te doen.” Haar wye mond maak ’n sagte pruillip. “Ek is nie seker of ek met Alma vriende sou wees nie, maar ek sou graag langs haar aan tafel tydens aandete wou sit en sommer net die draak bietjie wou steek met haar. Ek dink dit sou vir heelwat sports gesorg het.”

View this post on Instagram

A post shared by Margaret Gardiner (@margaret_gardiner)

Julia, wat in Georgia gebore is, is een van vier kinders. Haar stiefsuster aan haar moeder se kant, Nancy Motes, is in 2014 oorlede. Haar broer, Eric, is die pa van die aktrise Emma Roberts. Om ’n professor te vertolk, was nie ’n uitdaging vir die Runaway Bride-ster nie. Haar ouers was onderwysers – in kuns en teater – en sy het ’n invloedryke onderwyser in haar eerste jaar van hoërskool gehad. “Mev. Gutherman het my verstom toe sy die fliek Becket vir ons gewys het. Dit was die eerste keer dat ek met ouer Engelse mans vereenselwig het op ’n manier wat ek nie geweet het moontlik was nie. Ek het hul trane gehuil en hul pyn gevoel. Dit was so ontroerend en ongelooflik. Ek is ewig dankbaar teenoor mev. Gutherman.”

Interessant genoeg het sy bygevoeg: “As ek ’n onderwyser was, sou ek huishoudkunde terugbring. Totale lewensvaardighede. Hoe om ’n tjek uit te skryf. As jy nie ’n tjek in jou beursie of in ’n sak of agter jou iPhone het nie, gaan jy dit eendag berou.”

View this post on Instagram

A post shared by Margaret Gardiner (@margaret_gardiner)

Dis wat Julia Roberts so ’n verfrissend maak. Haar suidelike wortels kom onverwags na vore in ’n ikoon wat aan die beste gewoond is. Terwyl sy After The Hunt in Londen verfilm het, het die elektrisiteit in die rolprent-ateljee uitgegaan. Sy het haar medester Ayo oortuig om saam met haar te gaan en kaartjies vir ’n tuimeltrein te koop. Ongelukkig het die elektrisiteit weer teruggekom en hulle kon nie die rit neem nie, waaroor sy steeds weemoedig was toe ons gepraat het.

As die ma van Hazel, Henry en Phinnaeus saam met haar man, Daniel Moder (sy was voorheen kort getroud met die sanger Lyle Lovett) het Julia gedeel wat deesdae haar besluit beïnvloed om ’n spesifieke rol te aanvaar. “Dit is regtig moeilik en regtig uitdagend. Hoe minder ek werk, en ek dan terugkom, hoe sterker keer daardie vrese terug elke keer wanneer ek ’n fliek maak, veral omdat ek regtig kieskeurig is. Ek wag vir iets wat regtig, egtig moeilik gaan wees om te doen, en dan kom jy daar en dink, o, nou moet ek dit doen. Dis daardie deel tussen ’n rol neem en ’n rol vertolk, dis die soet plek waar jy net gaan, ja,” sê sy laggend. “Ek het hierdie wonderlike fliek met Luca Guadagnino, en ek hoef nog niks te doen nie. Jy koester jouself daarin, en dan moet jy al die harde werk doen. So, ek dink dis net om te besef dat dit alles daarin is en ek moet net in myself glo, en selfversekerd wees en soveel vertroue in myself plaas as in die regisseur en die scenario.” After the Hunt is nou op die skerms.